நனவிடை தோய்தல்

ஒரே தடவைதான் பார்த்தது, மறுபடிப் பார்த்ததில்லை, பார்க்கும் உத்தேசமுமில்லை - Edward Scissorhands படத்தை. முன்முடிவுகளேதுமின்றிப் பார்த்த சிஸர்ஹாண்ட்ஸ் படத்தைத் தொடர்ந்து, Beetlejuice தொட்டு சமீபத்திய Big Fish வரை பல டிம் பர்ட்டன் படங்கள் பார்த்தாயிற்று, வாஷிங்டன் இர்விங்கின் (Rip Van Winkle படித்திருக்கிறீர்கள் தானே...) பழைய urban legend ஆன Sleepy hollow உட்பட. Fables என்பவை என்றுமே வசீகரங்குறையாதவை. விக்கிரமாதித்தன் கதைகளை எத்தனை தடவை திரும்பத் திரும்பப் படித்திருப்போம் - இரண்டாயிரம் வருஷம்(சரியா?) ஆயுளுள்ள விக்கிரமாதித்தனும் ஆயிரம் வருடம் ஆயுளுள்ள(சரியா, இடம்மாறிவிட்டதா?) பட்டியும், சாலிவாகனன் சமைத்த மண் பொம்மைகளும். சாலிவாகனனின் மண் பொம்மைகள் குறித்த படிமம் இன்றுவரை மனதின் ஏதோவொரு மூலையில் தங்கியிருக்கிறது. கிரகநிலை பார்த்து ஆற்றைக்கடந்து மனைவியுடன் கூடுவதற்குக் காத்துநின்று, கரைபுரண்டோடும் வெள்ளத்தால் முடியாமல்போய் நின்ற சாதுவுக்கும், அவர்நின்ற கரையிலிருந்த குயப்பெண் ஒருத்திக்கும் பிறந்த சாலிவாகனன் தன் மண்பொம்மைகளை போர்ப்படையாக்கி விக்கிரமாதித்தனைத் தோற்கடித்ததைக் கடைசிவரை நம்பமுடியவில்லை. அப்போதும் அதை ஒரு திரைப்படமாகவே பார்த்துக்கொண்டிருந்தேனென்று நினைக்கிறேன் - கதாநாயகன் (!?!?!?) விக்கிரமாதித்தன் தோற்பதை ஏற்கமுடியாத ஒரு மனோநிலையில். காடாறுமாதம் போகும்போதெல்லாம் நிகழ்த்தும் சாகஸங்களும் இன்னபிறவும். சிலருக்கு Edward Scissorhands, இவ்வளவு முக்கியத்துவம் தரத் தேவையற்ற ஒரு திரைப்படமாகத் தோன்றலாம்; தவறேதுமிருக்கமுடியாது அதில். ஆனால், பெரும்பாலான டிம் பர்ட்டன் படங்கள், யதார்த்தத்துக்கும், எளிதில் ஏமாற்றிவிடக்கூடியளவு அதன்மேல் சல்லாத்துணியாய்ப் போர்த்தியிருக்கும் தட்டைத்தனத்துக்குமிடையி- (pulpக்குச் சடுதியில் ஒரு வார்த்தை தமிழில் கண்டுபிடித்தாகவேண்டும் - தோன்றியதைச் சொல்லுங்கள்) -லிருக்கும் வேறுபாட்டை, வெறுமனே ஹாலிவுட்டைப் போலன்றி ஒரு மெல்லிய நளினத்துடன் கரைக்கின்றன என்று நான் பார்த்தவரையில் உணர்ந்தது. சில படங்கள், என்னதான் அனைவருமிருந்தாலும் அபத்தமாக நொறுங்கி வீழும் - டிம் பர்ட்டனின் Planet of the Apes ஒரு அற்புதமான உதாரணம் - எனக்கு டிம் பர்ட்டனும் பிடிக்கும், ஹெலனா போன்ஹாம் கார்ட்டரும் பிடிக்கும், மார்க் வால்பெர்கும் பிடிக்கும், Planet of the Apes கதையும் பிடிக்கும் - இத்தனையும் இருந்தும் படம் மகா குப்பை என்றே நினைக்கத் தோன்றியது... பர்ட்டன் படமாக எடுக்கநினைத்துப் பின் முடியாமல் போனது, மிகவும் பார்க்க விரும்பியிருக்கக்கூடியது எட்கர் ஆலன் போவின் அற்புதமான கதையான The Fall of the house of Usher. இதுபோன்ற, குப்பையா நூதனமா என்று தீர்மானிக்கவியலாத இயக்குனரின் கையில் அந்தக் கதை எப்படிப் படமாக்கப்பட்டிருக்கிறதென்று பார்க்க மிக சுவாரஸ்யமாக இருந்திருக்கும்!!

இன்னொரு திசையில் பார்க்கும்போது, ஜானி டெப்பும் பிடிக்கும், டிம் பர்ட்டனும் பிடிக்கும், திருட்டுக்கேஸில் மாட்டிக்கொண்டபிறகு வினோனா ரைடரையும் முன்பைவிட அதிகமாகப் பிடித்துப்போயிற்று (இதன் உளவியல் காரணத்தை நானே ஆராய்ந்துகொள்ளவேண்டும் முதலில்) - இவர்கள் அனைவரும் இருந்த Edward Scissorhands படமும் வெகுவாகப் பிடித்துப்போயிற்று: ஒரு மெல்லிய காதல் கதை. ஒரு கற்பனையான குடியிருப்புப்பிரதேசத்தினருகில் ஒரு மலைமுகட்டின்மேல் ஒரு கோட்டையில் வசிக்கும் விஞ்ஞானியொருவன் ஒரு செயற்கை மனிதனை உருவாக்குகிறான். அவனது அனைத்துப் பாகங்களையும் உருவாக்கும் விஞ்ஞானி, கைகளைக் கடைசியில் உருவாக்கிக்கொள்ளலாமென்று, கத்திரிக்கோல்போன்ற சில இரும்புத்துண்டுகளைக் கைகளுக்குப்பதில் தற்காலிகமாகப் பொருத்திக்கொண்டு பின்பு கைகளைப் பொருத்திவிடலாமென்று நினைக்கும்போது இறந்துபோகிறார். கீழே நகரத்தில் வசிக்கும் ஒரு விற்பனைப்பெண் தற்செயலாக அந்தக் கோட்டைக்கு வரும்போது, தனியாக அங்கிருக்கும் எட்வர்டை (Johnny Depp) கண்டுபிடிக்கிறாள்; கைகளுக்குப்பதிலாக கத்திரிக்கோல்களைக்கொண்டு, ஒவ்வொருமுறையும் தன் கோரைமுடியை ஒதுக்கமுயலும்போது முகத்தை அறுத்துக்கொள்ளும் எட்வர்டின்மேல் பரிதாபப்பட்டுக் கீழே தன் வீட்டுக்கு அழைத்துவருகிறாள். அவளது வீட்டில் ஒன்றிப்போகும் எட்வர்ட், அவளது மகள் கிம் (Winona Ryder) மேல் காதல்கொள்கிறான். அவளுக்கொரு நண்பன், அவனுக்கு எட்வர்ட் மேல் கடுப்பு. எட்வர்டின் கத்திரிக் கைகள், அந்தக் குடியிருப்புப் பிரதேசத்தின் மரங்களையெல்லாம் சரசரவென்று கத்திரித்து எறிந்து, அழகான மரச்சிற்பங்கள்போல மாற்றுகின்றன; அதுதாண்டி நாய்களுக்கும், பெண்களுக்கும் கண்சிமிட்டும் நேரத்துக்குள் சிகையலங்காரம் செய்துமுடிக்கிறான் எட்வர்ட். தனது கத்திரிக் கையுடன், ஊதிப் பெரிதாக்கப்பட்ட குடியிருப்புப் பிரதேசத்தின் மக்களால் சிறிதுநாளிலேயே மிகவும் விரும்பப்படுபவனாகவும், பின்பு அதே வேகத்தில் வெறுக்கப்படுபவனாகும் மாறிப்போகும் எட்வர்டின் கதை, இறுதியில் சோகமான முறையில் எட்வர்ட், கிம்மின் பாய்ஃப்ரண்டைக் கொல்வதுடன் முடிகிறது. அங்கே இருக்கும் கிம், வேடிக்கைபார்க்கவரும் மக்களிடம், எட்வர்டும் செத்துவிட்டான் என்கிறாள். அனைவரும் திரும்பிப் போகின்றனர். படம் முடிகிறது - சுருக்கங்கள்விழுந்த (வெகு செயற்கையாக இருப்பதும் வேண்டுமென்றே செய்யப்பட்டதா என்று தெரியவில்லை!) முகத்துடன், கிம், தனது பேத்தியிடம் கதைசொல்லிக்கொண்டிருக்கிறாள் - மலைமுகட்டின்மேலிருக்கும் கோட்டையில் வசிக்கும் மனிதனைப்பற்றி. வெளியே பனி பொழிந்துகொண்டிருக்கிறது. "எட்வர்ட் பனியில் சிற்பங்களைச் செதுக்கிக்கொண்டிருக்கிறான்" என்கிறாள் பாட்டி கிம். செதுக்கையில் தெறிப்பதே பனியாக ஊர்மேல் பொழிகிறது என்கிறாள், சிலசமயம் அந்தப் பனியில் நனைந்துகொண்டே நடனமாடுவதுமுண்டு என்கிறாள் பேத்தியிடம் பாட்டி. படம் முடிந்துபோகிறது. அற்புதமான பின்னணி இசை. திரும்ப ஒருமுறை பார்த்து முதல் அனுபவத்தைச் சிதைத்துக்கொள்ளும் விருப்பம் இல்லாததால் இன்றுவரை மறுபடி பார்த்ததில்லை. சில படங்கள் அப்படியே நழுவிவிடுவதுண்டு. ஏழாவதோ எட்டாவதோ படிக்கும்போது... அப்போது பிரபலமாயிராத பீட்டர் ஜாக்ஸனின் Bad taste பார்த்துவிட்டு, பயப்படுவதா சிரிப்பதா என்று தெரியாத ஒரு வினோத மனோநிலையில் குழம்பிக்கிடந்ததுதான் நினைவுக்கு வருகிறது. ஏதோவொருவிதத்தில் இது நினைவுபடுத்தும் எங்கள் பள்ளியைப்பற்றி எழுதவேண்டுமென்று பலகாலமாக யோசித்திருக்கிறேன் - அவ்வப்போது ஏதோ கிறுக்கிவைத்ததும் உண்டு; ஒருபக்கம் தேசிய நெடுஞ்சாலை, மறுபக்கம் ரயில்வே தண்டவாளங்கள், தண்டவாளங்களை ஒட்டியிருக்கும் கம்பிவேலிகளின் கம்பிகளை முறித்துவிட்டுத் தாண்டிப்போனால் சின்னதாகக் கொய்யாத்தோப்புக்களும் ஏகப்பட்ட நாவற்பழங்களும். நாவற்பழங்களைச் சுவைத்துவிட்டு கல்லில் நைத்து உள்ளிருப்பதை எடுக்கையில் கறைப்படுத்திக்கொண்ட எண்ணற்ற கால்சட்டைகள், ஏப்ரல் மே மாதங்களில் திருட்டுத்தனமாக அடித்த மாங்காய்கள், கணக்கற்ற வகுப்புக்கள், கெமிஸ்ட்ரி லாபின் கூரையில் பச்சைநிறப் பால்வெளிபோல் சிதறிக்கிடந்த ஏதோவொரு திரவம், வாக் இன் இங்கிலீஷ் டாக் இன் இங்கிலீஷ் கோஷ்டிகளைச் சரிக்கட்டப் படித்த எண்ணற்ற எனிட் பிளைட்டன், அலிஸ்டர் மக்லீன், ஃபோர்ஸித், இர்விங் வாலஸ், ஃப்ராங்க்ளின் W டிக்ஸன், ராபின் குக், ஹாம்லினின் டெல் மீ ஒய் தொகுப்புக்கள், ஏகத்துக்குப் பரந்துகிடந்த பார்த்தீனியச் செடிகள், கிட்டத்தட்ட ஒரு ரயிலை நினைவுபடுத்திய மெஸ், நினைவுதெரிந்த நாளில் அதிலிருந்த கனி அண்ணனின் பெருத்த டேப்ரிக்கார்டரில் ஓடிக்கொண்டிருந்த 'வனிதாமணி வனமோகினி வந்தாடு...', காவி நிறமடித்த வேப்பமரங்கள்சூழ்ந்த ஹாஸ்டல்.... இரண்டு சனிக்கிழமைக்கொருமுறை போட்ட வீடியோ ஷோக்களில் (Principal sir, can we please have a video show this week? We need an out-pass!!) பார்த்த எண்ணற்ற படங்கள், பிஞ்சிலே பழுத்தபிறகு சைடில் ஒதுக்கி ரகசியமாகப் பார்த்த படங்கள் (பிசாசே, அதையெல்லாமா சொல்வாய் இங்கே!!), விளையாண்ட எண்ணற்ற கிரிக்கெட், வாலிபால் விளையாட்டுக்கள், ஒளித்துப் படித்த எண்ணற்ற புத்தகங்கள், நூலகங்களின் Sportstar தொகுப்புக்களில் ஒன்றுவிடாமல் ஸ்டெஃபி க்ராஃப், காப்ரியெலா சபாதினி படங்களிலெல்லாம் போட்ட பிளேடுகள் (சிலவாரங்கள் கழித்து, Unless the culprit replaces the damaged books, a serious investigation will be undertaken and the offender, if found, will be dismissed from the school with immediate effect!! அய்யோ சாமி!!), கமல் ரஜினி சண்டைகள் (பரட்டத்தல மெண்டல் டேய், பொம்பளப்பொறுக்கி டேய்!!), வகுப்பிற்குவெளியில் போட்ட எண்ணற்ற முட்டிக்கால்கள் (வேறென்ன பதம் அதற்கு, முழங்கால் போடுவதா?), வார்டன் ஐயா - முடிவெட்ட டவுனுக்குப் போகவேண்டும் என்று அனுமதி வாங்கிக்கொண்டு சாப்பிட்டுவிட்டுப் பத்தரை ஷோ படம்பார்த்துவிட்டு (பஸ்ஸே கிடைக்கல சார்!!) மெதுவாக வந்து, இரவில் பதினொரு மணிக்குப்பின்னால் மாடிவழி ஏறிக் குதித்து, வேலிதாண்டிப் போய் புரோட்டாக் கடைகளில் புரோட்டா சால்னா சாப்பிட்டுவிட்டு, சுற்றுமுற்றும் பார்த்தவாறு திருட்டு தம் அடித்துக்கொண்டு, உலகத்தையே வென்றுவிட்டதுபோல் நள்ளிரவுக்குப்பின் சரக்கு லாரிகளும் நாகர்கோவில் கன்னியாகுமரி பேருந்துகள் சீறிக்கொண்டிருக்கும் இருண்ட நெடுஞ்சாலைகளில் ராஜநடை போட்டுவந்த நாட்களை நினைவுபடுத்தும் படம் எந்தக் குப்பைப் படமாய் இருந்தால் என்ன - ஏதோவொரு கண்ணி நமது நினைவுகளின் மகிழ்ச்சியான நாட்களையும், நம் கைக்குள் அடங்காப் புகைபோன்ற இன்றைய வாழ்வையும் இணைத்துக் கழற்றி இணைத்துக் கழற்றி அன்றாடப் பொழுதை அர்த்தமுள்ளதாக ஆக்குகிறது, நினைவுகளின் வருடலில் பிறக்கும் ஒரு மெல்லிய புன்னகை மூலம். அந்தக் கண்ணி ஒரு படமாய் இருந்தாலென்ன, ஒரு கவிதையாய், ஓவியமாய், சாலையில் வழுக்கவைக்கும் நனைந்த புல்லாக இருந்தாலென்ன, இழந்த சொர்க்கங்களாயிருந்தாலென்ன................................... இந்தக் கணம் தப்பிவிடும்முன் இதை இட்டுவிட்டு ஓடியே போகிறேன்..........
(இணையச் சுட்டிகளைக் கடமைக்கே எனத் தேடிப் பொருத்திவிட்டு....................)

படம் நன்றி: Amazon