புது திரைப்பட வலைப்பதிவு: பயாஸ்கோப்பு

உலகத் திரைப்படங்களைப்பற்றி தமிழ் வலைப்பதிவுகளில் பலரும் எழுதி வருகிறார்கள் - விமர்சனங்களின் இறுக்கத்தையும் தாண்டி தனிப்பட்ட திரையனுபவங்களும் ரசனையை வளர்க்க இன்றியமையாதவை என்பதால் இந்த வலைப்பதிவு தொடங்கப்படுகிறது. இந்த வலைப்பதிவு என்னுடைய தனிப்பட்ட வலைப்பதிவாக இயங்கும்.

திரைப்படங்களைப்பற்றிப் பலரும் எழுதுவதால், எழுதப்படும் பதிவுகள் அனைத்தையும் இங்கு பதிப்பிப்பது, திரைப்படம் தொடர்பாக வாசிக்க விரும்புபவர்களுக்கு உதவிகரமாக இருக்கும் என்ற நோக்கத்தில், திரைப்படங்கள் பற்றி என் கண்ணில் படும் அனைத்து வலைப்பதிவுகளையும் இங்கே சேர்க்க உத்தேசித்திருக்கிறேன்.

1) சேர்க்க உத்தேசித்தாலும், எழுதுபவர்கள் ஆட்சேபித்தால் இங்கே இட உத்தேசமில்லை. மேலும், எழுதுபவர்களின் அசல் வலைப்பதிவுகளின் பின்னூட்டங்கள் இங்கு திசைதிருப்பப்படாமலிருக்க, இந்த வலைப்பூவில் பின்னூட்டமளிக்கும் வசதியை நீக்கியுள்ளேன்.

2) ஒவ்வொரு பதிவின் text ஐ மட்டும், குறிப்பிட்ட வலைப்பதிவுகளிலிருந்து வெட்டி இங்கே ஒட்டுவதாய் எண்ணம். அப்படி ஒட்டிப் பிரசுரிக்கப்படும் ஒவ்வொரு வலைப்பதிவின் தொடக்கத்திலும் அசல் வலைப்பதிவுக்கான சுட்டி இருக்கும். பின்னூட்டம் அளிக்க விரும்புபவர்கள், அந்த அசல் பதிவுக்குச் சென்று பின்னூட்டம் இடலாம்.

3) தமிழ்ப் படங்களைப்பற்றிப் பேசப் பலரும் இருப்பதால், தமிழ் அல்லாத பிறமொழிப் படங்கள் (இந்திய மொழிகள், அயல்நாட்டு மொழிகள்) குறித்த பதிவுகளை மட்டும் இங்கே இடுவதாய் உத்தேசம். ஒற்றை வரிப் பதிவுகள் என்றில்லாமல், சில பத்திகளாவது எழுதப்பட்டிருந்தால் மட்டுமே இங்கே இடுவதாய் உத்தேசம்.

4) அசல் பதிவின் தலைப்பு எப்படியிருப்பினும், இங்கே இடப்படும் பதிவின் தலைப்பு, படிப்போரின் வசதிக்காக ஆங்கிலத்திலும் தமிழிலும் இருக்கும். உதாரணம் - (Mouna Ragam: மௌன ராகம்)

5) எனக்குப் பிடித்த/பிடிக்காத பதிவுகள் என்பதை இங்கே ஒரு அளவுகோலாக நான் கொள்ளவில்லை. இதற்கு முன் எழுதப்பட்ட பதிவுகளிலும், இனி எழுதப்படும் பதிவுகளிலும் படிக்க நேர்வதை இங்கே இட முயல்வேன்.

6) இந்த வலைப்பூவுக்குப் பின்னூட்டமிட வசதி இராது என்பதால், இதே பதிவை எனது மற்றைய வலைப்பதிவிலும் இடுகிறேன். இதை மேலும் சீர்ப்படுத்தவோ, நன்றாகச் செய்யவோ, தேவையில்லை எனவோ கருத்துக் கூற விரும்புபவர்கள் அங்கே பின்னூட்டமிடலாம். அந்தப் பதிவுக்கும் இந்தத் தளத்தில் இணைப்புக் கொடுக்கப்படுமென்பதால், பின்வரும் நாட்களில் ஆட்சேபணைகள் இருப்பவர்களும் அங்கேயே பின்னூட்டமிட்டால், பயாஸ்கோப்பு வலைப்பூவிலுள்ள பதிவுகளை நீக்கிவிடமுடியும்.

முன்பே இதுகுறித்துப் பேசியிருப்பதால், ஆட்சேபிக்கமாட்டார் என்ற நம்பிக்கையில், நாராயணனின் ஒரு பதிவையும், எனது சில பதிவுகளையும் மாதிரிக்கு இடுகிறேன். அதன் textஐ வாசகர்கள் படிக்கமுடியுமே தவிர, அதன் சுட்டிகளை உபயோகிக்கவோ, பின்னூட்டம் இடவோ முடியாது. சுட்டிகளைத் தொடரவேண்டுமெனிலோ, பின்னூட்டம் இடவேண்டுமெனிலோ அசல் வலைப்பதிவுகளுக்குத்தான் வந்தாகவேண்டும். அந்தவகையில், பதிவுகள் வாசிக்கப்படவேண்டும் என்பதே பிரதான நோக்கம், site hit எண்ணிக்கை மட்டும் நோக்கமில்லை எனின், இது ஒரு அனுகூலமே: உங்கள் பதிவு அங்கோ இங்கோ - படிக்கப்பட வாய்ப்புள்ளது.

தனிப்பட்ட விருப்பத்தினாலும், பொது உபயோகத்துக்குச் சுலபமாக இருக்குமென்ற எண்ணத்தினாலும் மட்டுமே இதைத் தொடங்க உத்தேசம். மற்றப்படி ஒவ்வொருவருடனும் மின்னஞ்சல் மூலம் தொடர்புகொள்ள சந்தர்ப்பம் இருக்காது என்பதால், உங்களது பதிவுகளை நான் உபயோகித்திருப்பது உங்களுக்கு ஆட்சேபமெனில், எனது அசல் வலைப்பதிவின் சமீபத்தைய பதிவில் பின்னூட்டம் இடவும். மற்றப்படி, இது எந்தவிதத்திலும் யாருடனும் உரசலை ஏற்படுத்தும் என்றால், உடனுக்குடன் கடை இழுத்துச் சார்த்தப்படும் - அதுவரையிலான என் நேர விரயம் தவிர, யாருக்கும் நஷ்டமிராது.

அமெரிக்கா

அமெரிக்கா
-ஆலன் கின்ஸ்பெர்க்

அமெரிக்கா உனக்கு அனைத்தையும் கொடுத்துவிட்டேன், இப்போது நானொரு பூஜ்யம்.
அமெரிக்கா இரண்டு டாலர்களும் இருபத்தேழு சென்ட்டுகளும் ஜனவரி 17, 1956.
என் எண்ணங்களை என்னாலேயே சகிக்கமுடியவில்லை.
அமெரிக்கா எப்போது மனிதப் போரை முடிப்போம்?
உன் அணுகுண்டைக்கொண்டு உன்னையே புணர்ந்துகொள் போ.
நானேதும் நன்றாயில்லை என்னைத் தொந்தரவு செய்யாதே.
என் புத்தி தெளிவாயிருக்கும்வரையில் என் கவிதையை எழுதமாட்டேன்.
அமெரிக்கா எப்போது தேவதைத்துவமடைவாய் நீ?
எப்போது உன் ஆடைகளைக் களைவாய்?
எப்போது சவக்குழிகளிவழி உன்னையே பார்த்துக்கொள்வாய்?
எப்போது உனது மில்லியன் ட்ராட்ஸ்கியர்களுக்கு உன்னை நீ தகுதியானதாக்கிக்கொள்வாய்?
அமெரிக்கா உன் நூலகங்கள் ஏன் கண்ணீரால் நிறைந்திருக்கின்றன?
அமெரிக்கா உனது முட்டைகளை எப்போது இந்தியாவுக்கு அனுப்புவாய்?
உனது பைத்தியக்காரத்தனமான நிபந்தனைகள் என்னை வெறுப்படையச்செய்கின்றன.
எப்போது நான் பல்பொருளங்காடிக்குப்போய் என் தோற்றத்தைக்கொண்டு விரும்பியதை வாங்கமுடியும்?
அமெரிக்கா சொல்லப்போனால் நீயும் நானும்தான் துல்லியமானவர்கள் வெளியுலகம் அல்ல.
உனது யந்திரங்களை என்னால் சமாளிக்கமுடியாது.
என்னை ஓர் துறவியாயிருக்க விரும்புமாறு செய்துவிட்டாய் நீ.
இந்த விவாதத்தை முடிக்க வேறொரு வழி இருக்கவேண்டும்.
பர்ரோஸ் டாஞ்சியர்ஸில் இருக்கிறான் அவன் திரும்ப வரப்போவதில்லையென நினைக்கிறேன் அதொரு விபரீதம்
நீ விபரீதமாயிருக்கிறாயா அல்லது இது வெறும் விளையாட்டா?
விஷயத்துக்கு வர முயல்கிறேன்.
என் பிரேமையை உதற மறுக்கிறேன்.
அமெரிக்கா தொந்தரவை நிறுத்து என்ன செய்கிறேனென்பது எனக்குத் தெரியும்.
அமெரிக்கா ப்ளம் பூக்கள் உதிர்ந்துகொண்டிருக்கின்றன.
செய்தித்தாள்களைப் பலமாதங்களாகப் படித்திருக்கவில்லை நான், கொலைக்குற்ற விசாரணைக்காகத் தினமொருவன் செல்கிறான்
அமெரிக்கா தொழிலாளர்களைக்குறித்து உணர்ச்சிவசப்படுகிறேன்.
அமெரிக்கா சிறுவனாயிருக்கும்போது கம்யூனிஸ்ட்டாயிருந்திருக்கிறேன் அதுகுறித்து நான் வருந்தவில்லை.
வாய்ப்புக் கிடைக்கும்போதெல்லாம் மரியுவானா புகைக்கிறேன்.
நாட்கணக்கில் என் வீட்டிலமர்ந்து என் ஆடையறையிலுள்ள ரோஜாக்களை முறைக்கிறேன்.
சைனாடவுனுக்குப் போகும்போதெல்லாம் குடித்துவிட்டுப் படுத்தெழுகிறேன்.
ஏதோ பிரச்னை வருமென்றுமட்டும் மனம் தீர்மானித்துவிட்டது.
நான் மார்க்ஸைப் படிப்பதை நீ பார்த்திருக்கவேண்டும்.
என் உளப்பகுப்பாய்வாளர் நான் முற்றிலும் சரியானவனேயென நினைக்கிறார்.
கடவுள் பிரார்த்தனை கூறமாட்டேன் நான்.
நான் அனுபவிக்கிறேன் பிரபஞ்ச அதிர்வுகளை உத்பக்கக் காட்சிகளை.
அமெரிக்கா இன்னும் உன்னிடம் நான் சொன்னதில்லை ரஷ்யாவிலிருந்து வந்தபின்பு
மாக்ஸ் மாமாவை என்ன நீ செய்தாயென்று.

உன்னிடம்தான் சொல்கிறேன்.
எங்களது உணர்வுபூர்வ வாழ்க்கையை டைம் பத்திரிகை செலுத்த அனுமதிக்கப்போகிறாயா?
நான் டைம் பத்திரிகைக்கு அடிமை.
ஒவ்வொரு வாரமும் அதைப் படிக்கிறேன்.
மூலை மிட்டாய்க்கடையை ஒவ்வொருமுறை கடக்கும்போதும் அதன் அட்டை என்னை முறைக்கிறது.
பெர்க்லி பொதுநூலகத்தின் கீழ்த்தளத்தில் அதைப் படிக்கிறேன்.
பொறுப்பைப்பற்றியே எப்போதும் எனக்குக் கூறுகிறது அது. வியாபாரஸ்தர்கள் தீவிரமானவர்கள். திரைப்படத்
தயாரிப்பாளர்கள் தீவிரமானவர்கள். அனைவரும் தீவிரமானவர்கள் என்னைத் தவிர.
நான்தான் அமெரிக்கா என்று எனக்கு உறைக்கிறது.
மறுபடியும் என்னுடனே நான் பேசிக்கொண்டிருக்கிறேன்.

எனக்கெதிராக ஆசியா எழுகிறது.
ஒரு சீனனின் வாய்ப்புக்கூட எனக்கில்லை.
பேசாமல் பரிசீலனை செய்கிறேன் என் தேசிய வளங்களை.
என் தேசிய வளம் இரண்டு மரியுவானா சிகரெட்டுகளும் மில்லியன் கணக்கிலான இனப்பெருக்க உறுப்புக்களும்
மணிக்கு 1400 மைல்கள் போகும் பதிப்பிக்கமுடியாத தனிப்பட்ட இலக்கியமும்
இருபத்தைந்தாயிரம் மனநோய்க் காப்பகங்களும்.
எனது சிறைகளைப்பற்றியோ என் பூத்தொட்டிகளில் ஐநூறு சூரியன்களின்கீழ்
வாழும் வாய்ப்பற்றவர்களையோ பற்றி நான் ஏதும் சொல்வதில்லை.
ஃபிரான்ஸின் வேசிக்குடிகளை அழித்தாயிற்று நான், மிஞ்சியிருப்பது டாஞ்சியர்ஸ் மட்டுமே.
கத்தோலிக்கனாக இருந்தாலும்கூட ஜனாதிபதியாகிவிடவேண்டுமென்பதே என் குறிக்கோள்.

அமெரிக்கா உனது அசட்டு மனோநிலையிலிருந்துகொண்டு எப்படி நான் ஒரு புனிதத் துதி இயற்றமுடியும்?
ஹென்றி ஃபோர்டு போலத் தொடர்கிறேன் எனது ஈரடித்தாளகதி அவரதளவு தனித்துவமானதே
வாகனங்கள் இன்னும் அதே அவைகளனைத்தும் வெவ்வேறு பால் வேறு
அமெரிக்கா $2500க்கு உனக்கு ஈரடித்தாளகதிகளை விற்கிறேன், பழையதைக் கொடுத்தால் $500 தள்ளுபடி
அமெரிக்கா டாம் மூனியை விடுதலைசெய்
அமெரிக்கா ஸ்பானிய அபிமானிகளை விடுதலைசெய்
அமெரிக்கா சாச்சோ வன்ஸெட்டி இறக்கக் கூடாது
அமெரிக்கா நான் ஸ்காட்ஸ்பரோ பதின்மர்கள்.
அமெரிக்கா என் அம்மா கம்யூனிஸ்டுக் கூட்டங்களுக்கென்னை அழைத்துச்சென்றபோது என் வயது ஏழு அவர்கள் ஒவ்வொரு சீட்டுக்கும் கைப்பிடியளவு கொண்டைக்கடலை விற்றார்கள்
ஒரு சீட்டின் விலை ஐந்து சென்ட்டுகள் அங்கே
பேச்சுக்கள் இலவசம் அனைவரும் தேவதைத்துவத்துடன் தொழிலாளர்களின்மீது
அக்கறையுடன் அதெல்லாம் மிக ஒழுங்காயிருந்தது 1935ல் கட்சி எவ்வளவு நன்றாயிருந்ததென உனக்குச் சுத்தமாக விளங்காது ஸ்காட் நியரிங் ஒரு மூதாதையாயிருந்தார் அசல் கௌரவத்துடன்
ப்ளூரால் அழுதேன் ஒருமுறை இஸ்ரேல் ஆம்ட்டரை நேரில் பார்த்தேன். அனைவருமே
உளவாளிகளாயிருந்திருக்கவேண்டும்.
அமெரிக்கா நீ போருக்குப் போவது உசிதமல்ல
அமெரிக்கா கெட்டவர்கள் ரஷ்யர்களல்ல.
அந்த ரஷ்யர்கள் அந்த ரஷ்யர்கள் பிறகந்த சீனர்கள். பிறகந்த ரஷ்யர்கள்.
அந்த ரஷ்யா நம்மை உயிருடன் விழுங்கமுயல்கிறது. அந்த ரஷ்யா ஆதிக்க வெறிபிடித்தது. நமது கார்களை கராஜிலிருந்து பெயர்க்கமுயல்கிறது.
அவள் சிகாகோவைச் சுருட்டமுயல்கிறது. அவளுக்கொரு சிவப்பு ரீடர்ஸ் டைஜஸ்ட் தேவை. அவள் நமது வாகன ஆலைகள் சைபீரியாவிலிருக்க விருப்பம். அவன் பெரும் அதிகாரவர்க்கம் நமது பெட்ரோல்நிலையங்களை நடத்தியவாறு.
அது சரியில்லை. சே. அவன் இந்தியன்களுக்கு எழுதப்படிக்கக் கற்பிக்கிறான். அவனுக்குத்தேவை பெருத்த கருத்த கறுப்பர்கள்.
ஹா. அவள் நம்மைத் தினமும் பதினாறுமணிநேரம் வேலைசெய்ய வைப்பது. உதவி.
அமெரிக்கா, இது உண்மையில் தீவிரமான விஷயம்.
அமெரிக்கா தொலைக்காட்சியில் பார்ப்பதில் இப்படித்தான் எனக்குப் படுகிறது.
அமெரிக்கா இது சரியா?
உடனே நான் பேசாமல் வேலையில் இறங்குகிறேன்.
ராணுவத்தில் சேரவோ நுணுக்கப்பாகத் தயாரிப்புத் தொழிற்சாலைகளில் லேத்துகளைத் திருப்பவோ எனக்கு விருப்பமில்லை என்பது நிஜமே,
எப்படியிருப்பினும் எனக்குக் கிட்டப்பார்வை மனநோய்.
அமெரிக்கா எனது மறைகழன்ற கைகளை ஸ்டியரிங் சக்கரத்தில் வைக்கிறேன்.

தமிழில்: மாண்ட்ரீஸர்

*ஈரடித்தாளகதி - strophe என்னும் வார்த்தைக்குச் சரிநிகர் தமிழ் வார்த்தை? இசைப் பரிச்சயம் உள்ளவர்கள் உதவலாம்.
*spanish loyalists என்பதன் அரசியல் சரிநிகர் வார்த்தை குறித்த நிச்சயமின்மையால் அபிமானிகள் என்று இட்டிருக்கிறேன். லாயலிஸ்ட்டு என்று கூட இருக்கலாமென்று நினைக்கிறேன்.
*queer shoulders - கைகள் என்று போட்டிருப்பது பொருந்துமென்றே நினைக்கிறேன்.

வெள்ளிக்கிழமை ஆசுவாச/அவசரத்தில் பெயர்த்த அரைவேக்காடு எனினும், கின்ஸ்பர்கின்(ஒருவகையில் கம்யூனிஸ்ட்டு அனுதாப) கவிதையை மொழிபெயர்த்ததற்கு ஏதும் சட்டம் பாயாது என்று நம்புகிறேன்!! ஜனநாயகத்தின் மேலுள்ள நம்பிக்கை தான் :-) போன கவிதையில் 'tiles' என்பதைச் சரிவர யோசியாமல், ஆகாயத்தைப் பார்க்காமல் தரையைப் பார்த்துக்கொண்டு :-( அபத்தமாக மொழிபெயர்த்தது மாதிரி (திருத்தியாயிற்று, நன்றி பெயரிலி) ஏதாவது பெரும் தவறுகளிருப்பின் குறிப்பிடவும்!!

'அமெரிக்கா' ஆங்கில வடிவம். கின்ஸ்பெர்கின் Howlஐத் தமிழில் கொண்டுவரவேண்டுமென்பது நெடுநாளைய விருப்பம், முடிவதில்லை!!

கல் கிராமங்கள்

கல் கிராமங்கள்
-ஜோஸஃப் ப்ராட்ஸ்கி

கற்களால் கட்டப்பட்ட இங்கிலாந்துக் கிராமங்கள்.
மதுச்சாலையொன்றின் ஜன்னலுக்குள் அடைபட்டவொரு கதீட்ரல்.
வயல்வெளிகளில் திரிந்துகிடக்கும் பசுக்கள்.
அரசர்களுக்கான நினைவுச்சின்னங்கள்.

பூச்சி அரித்த மேலங்கியணிந்த ஒரு மனிதன்
இங்கே அனைத்தையும்போலவே கடலைநோக்கிச் செல்லும் ரயிலுக்கு விடையளிக்கிறான்,
கிழக்குநோக்கிச் செல்லும் தன் மகளைநோக்கிப் புன்னகைத்து.
விசில் ஊதப்படுகிறது.

பெருகும் பறவையின் பாடல் நிரப்புகையில் நீலமாகிறது
ஓடுகளுக்கு மேலுள்ள முடிவற்ற வானம்.
பாடல் தெளிவாகக் கேட்கப்படக் கேட்கப்பட
சிறிதாயிருக்கிறது பறவை.

தமிழில்: மாண்ட்ரீஸர்
ஆங்கில மொழிபெயர்ப்பு வடிவம்

தலைகீழ்

தலைகீழ்

ஒற்றைக் கையில் ஊன்றித்
தலைகீழாய் நின்று முகம்புதைக்கிறான்
கவிழ்ந்த நிலவுகளுள் உதிர்ந்த நட்சத்திரங்களுள்
பற்களில் அரைத்த
நட்சத்திரப் பொடிகளைக் கோப்பைக்குள் தூவி
விளிம்புவரை ஊற்றுகிறான்
உன் இதயத்தை அறுக்கும் குடியென்கிறான்
சிலநிமிடத் துன்பமே
தவிர்
தவிரென்பது உன் கோப்பைக்கும்
கழுத்துக்குமிடையில் அசையும் தளை
நீ அறுக்கவேண்டியது அதுவே என்கிறான்

கோப்பையை உயர்த்திக் குடிக்கிறேன்
தலைகீழாய்த் தொங்கித் துடித்தசையும்
கரும்பச்சை நாளங்கள்
கறுப்புத் தலைமயிர்க் கற்றைகள் பார்த்தவாறு
ஒவ்வொரு மிடறும் ஒவ்வொரு புன்னகை
ஒவ்வொரு புன்னகை ஒவ்வொரு துகள்
தொண்டை கிழிப்பதும்
குடலைக் கிழிப்பதும் என் இதயம் கிழிப்பதும்
எனது தேர்ந்தெடுப்பின் துகள்களே

தலைகீழாய் நிற்கும் அவன் கைகள் தலைகளினூடாய் நுழைந்து
நீலத் தார்ப்பாலின் வைக்கோல் மணம்வீச என்னை நெருங்கும் விசித்திர மிருகம்
புன்னகைத்து என் உதட்டில் உறைந்திருக்கும்
துகள்களை ரத்தத்தை நக்குகிறது
நாவைச் சுழற்றிப் புன்னகைக்கிறது
மண்படிந்த தனது பாதங்காட்டிப் பெருமூச்சிடுகிறது
உள்ளங்கையில் நெரிபடும் சீனிக்கற்களுடன்
கோப்பையை நொறுக்குகிறேன்
பொடித்த கோப்பையை விதைத்த இடத்தில்
நீங்கள் இப்போது பார்த்துக்கொண்டிருப்பதே
நெல்மரங்கள் நிறைந்த காடு.

-மாண்ட்ரீஸர்

சின் சிட்டி

க்வென்டின் டாரன்டினோவின் முந்தைய அனைத்துப் படங்களுக்கும் (Reservoir dogs, Pulp ficiton, Jackie Brown, Kill Bill Volume I&II) பெரும் விசிறி நான். வன்முறையைத் தூக்கிப்பிடிக்கும் படங்கள் என்று விமர்சனங்கள் இருந்தாலும்கூட, வெளிப்படையான வன்முறை என்பதை, வன்முறை தரும் அதிர்ச்சியையும் தாண்டி ஒரு குரூர நகைச்சுவை போலச் சித்தரிப்பதில், படு நக்கலான வசனங்களில், மிக அசலான soundtrack களில் என்று அனைத்துப் படங்களும் ரசிக்கத்தக்கவகையில் இருக்கும். தமிழில்-அல்லது, இந்திய மொழிகளில் எனில், ராம்கோபால் வர்மாவை ஒரு ஒப்புமையாகச் சொல்லலாம். ரெசர்வார் டாக்ஸில் போலீஸ்காரனொருவன் காதை அறுப்பது, பல்ப் ஃபிக்-ஷனில் (ஃபிக்ஷன் ஃபிக்ஷன் ஆக்ஷன் என்று 'கதாகாலக்ஷேபம்' ஸ்டைலில் எ-கலப்பையில் வருவதை யாராவது சரிசெய்தால் நன்றாயிருக்கும்...) பைபிள் வசனத்தை மேற்கோள் காட்டும் கொலைகாரர்கள், மூன்று தலைமுறைகளின் ஆசனத்துளைகளுக்குள் ஒளித்துவைக்கப்பட்டிருந்து (முதலாம் உலகப்போர், இரண்டாம் உலகப்போர், வியட்நாம் யுத்தம்) சிறுவனாயிருக்கும் ப்ரூஸ் வில்லிஸுக்கு பரம்பரைக் கடிகாரம் வந்து சேர்வதில் என்று காணக்கூடிய எள்ளல்; கொலைகாரர்கள் கொள்ளைக்காரர்கள் இரட்டைத்துரோகிகள் (double-crossers?) 'கீழ்ப்பிறவிகள்' என்று நான்கே நான்கு படங்கள் மூலமாக டாரன்டினோ கடைவிரித்த உலகத்தைப்போலவே இன்னொரு புறமும் ஒரு உலகத்தை விரிக்கமுயன்றுகொண்டிருந்த ராபர்ட் ரோட்ரிகஸின் (Robert Rodriguez), சில முயற்சிகள் தடுமாற்றங்களுக்குப்பின் வந்திருக்கும் Sin City யைக் கடந்த சில நாட்களுக்கு முன்புதான் பார்த்தேன். ரோட்ரிகஸின் முந்தைய El Mariachi படங்களும் Spy Kids படங்களும் இங்கே மிகவும் பிரபலமானவை எனினும், ஸ்பை கிட்ஸ் படத்தை முழுக்க டிஜிட்டல் முறையில் படம்பிடித்ததையும்ம், சினிமா என்பதை சட் சட்டென்று சுருக்கமாக ஒரு குடிசைத்தொழில் மாதிரி வெகு குறைந்த பணத்தில் எடுக்கமுடியும் என்று ரோட்ரிகஸ் பல்வேறு சந்தர்ப்பங்களில் குறிப்பிட்டிருப்பதையும் திரைப்படங்களில் ஆர்வமுள்ளவர்கள் பார்க்கவேண்டும். டிஜிட்டல் தொழில்நுட்பத்துக்கு டாரன்டினோவையும் இழுக்க முயற்சிக்கும் ரோட்ரிகஸ், இந்தப் படத்தில் சில பகுதிகளை டாரன்டினோவை விட்டு இயக்கச்செய்திருக்கிறார். டாரன்டினோ குறித்துத் தனியாக ஒருதரம் எழுத நோக்கமிருப்பதால், இப்போது சின் சிட்டி குறித்து...

ஃப்ராங்க் மில்லர் என்பவரால் உருவாக்கப்பட்ட Sin City என்ற Graphic novel தொடரின் மூன்று கதைகளை இணைத்து உருவாக்கப்பட்டது இந்தப் படம். ஓய்வுபெறச் சில நாட்களே இருக்கும் காவல்துறைத் துப்பறிவாளன் கார்டிகன் (ப்ரூஸ் வில்லிஸ்), தன்னுடன் ஒரு இரவைக் கழித்த, தான் மிகவும் நேசித்த ஒரு வேசியைக் கொலைசெய்துவிட்டவர்களைத் தேடிச் செல்லும் வழியிலெல்லாம் முரட்டுத்தனமான அழிவை விசிறிவிடும் மார்வ் (மிக்கி ரூர்க்), ஒரு முரட்டுத்தனமான போலீஸ்காரனைக் கொன்றுவிட்டு, 'பழைய நகரம்' என்றழைக்கப்படும் விபச்சாரத் தொழில்நிறைந்த புறநகர்ப் பகுதியில் தன் தோழிகளான வேசிகளின் துணையுடன் அதை மறைக்க முற்படும் முன்னாள் புகைப்படக்கலைஞன் ட்வைட் (க்ளைவ் ஓவன்) மூவரின் குறுக்கு நெடுக்காகச் செல்லும் கதைகள் - ஃப்ராங்க் மில்லரின் அசல் கதைகளான Sin City, The Big Fat Kill மற்றும் That Yellow Bastard மூன்றையும் அடிப்படையாகக் கொண்டவை. புத்தகங்களை நான் வாசித்ததில்லை.

சிறிது காலம் முன்புவரை, மோனிகா பெல்லுச்சி நடித்த Irreversible என்ற ஃபிரெஞ்சுப் படம்தான் சமீபத்தைய நினைவுக்குத் தெரிந்தவரையிலான குரூர வன்முறையின் உச்சம் என்று நினைத்துக்கொண்டிருந்தது (அதாவது, ரத்தம் தெரிவதுதான் வன்முறை என்ற ரீதியில் அன்றி), சின் சிட்டியைப் பார்த்ததும் புஸ்ஸென்று போயிற்று. கொ...யைக் கழற்றுவது என்று பேச்சுவழக்கில் எத்தனையோ முறை கேள்விப்பட்டிருப்போம், ஆனால், படத்தின் இறுதியில் Yellow bastard பாத்திரத்தின் விரைகளை, மஞ்சள் கிழங்கை மண்ணுக்குள்ளிருந்து உருவுவதுபோல ப்ரூஸ் வில்லிஸ் உருவுவதையெல்லாம் பார்க்க மனோதிடமற்றவர்கள், படம்பார்க்கப் போவதற்குமுன் ஒருமுறைக்கு இருமுறை யோசித்தல் நலம்!! துப்பாக்கியால் சுட்டாலும் தொடையிடுக்கில்தான் சுடுகிறார்கள், உடம்பெல்லாம் பிளாஸ்திரிகள் ஒட்டிய - கிட்டத்தட்ட பழங்கால Boris Karloff மாதிரி ஃப்ராங்கென்ஸ்டீனிய மார்வ், குழந்தைமுக நரமாமிசத்தின்னி கெவினை (Lord of the Ringsல் ஃப்ரோடோவாக வரும் எலிஜா உட்) அடித்துத் துவைத்து, கைகால்களை வெட்டியெறிந்து மீதியிருக்கும் முண்டத்தை நாயைவிட்டுத் தின்னவிடுகிறான், முரட்டுப் போலீஸ்காரனின் துப்பாக்கி பின்புறமாக வெடித்து, துப்பாக்கியின் குழாய் நெற்றியைத் துளைத்துக்கொண்டு நிற்கிறது....

வன்முறை என்பதற்கு இவ்வளவும். இதைத் தாண்டி, சில தருணங்களைத்தவிர கறுப்பு வெள்ளையில் எடுக்கப்பட்டிருக்கும் இந்தப் படம், ஒளிப்பதிவு, இசை, கொடூரக் கார்ட்டூன்தனமான பாத்திரங்களை hyperbolize செய்வது இவற்றிலெல்லாம் எங்கேயோ போய் நிற்கிறது. இந்தியாவுக்கு வந்தால் எவ்வளவுதூரம் கத்திரிக்கப்படும் என்று தெரியவில்லை. ஒருவேளை அப்படியேவும் திரையிடப்படலாம், தெரியவில்லை. தனிப்பட்ட முறையில், படத்தின் பின்பாதியில் வேகம் குறைந்தமாதிரிப் பட்டாலும், கிட்டத்தட்ட கரிக்குச்சி (charcoal stick) தீற்றல் சித்திரங்கள்போல, ஏதோ நமது கணிப்பொறியில் ஃபோட்டோஷாப்பில் செதுக்கப்பட்ட படங்கள்போலப் படுமளவுக்கு அற்புதமான ஒளியமைப்புக்கள், காட்சியமைப்புக்கள்.

Film-noir என்றவகையிலான அடிதடி, குற்றப் படங்களில் இதுபோன்ற அதிதீவிரமான வன்முறையை வெளிப்படையாகக் காட்டும் படங்களும் உண்டு, அல்லது Fargo போல, வன்முறையை வெகு நாசூக்காக, போகிறபோக்கில் சொல்வதுமாதிரி ஏமாற்றும் அற்புதமான படங்களும் உண்டு. இரண்டுக்கும் இடைப்பட்டமாதிரி வெகு நளினமாகச் சொல்லும் கில் பில் போன்ற படங்களும் உண்டு. குப்பை இலக்கியம் (trash literature/trash fiction) என்பது தன்னளவில் துடைத்தெறியப்படவேண்டியதாகக் கருதும்போது, அந்தக் குப்பைப் புனைவுகளையே வேறொரு விதத்தில் திரித்துப் படமாக்கி, "குப்பையைப்பற்றிப் படமாக்கியது குப்பையில்லை" என்ற ரீதியில் படம் பார்ப்பவனையும் படத்தையும் prisoner's dilemma போன்றவொரு கதியில் இயங்கவிட சில இயக்குனர்களாலேயே முடியும். இந்த விஷயத்தில் ஒவ்வொரு முறையும் க்வென்டின் டாரன்டினோ ஜெயிக்கும்போது ராபர்ட் ரோட்ரிகஸ் சற்றுப் பின்தங்கியிருப்பதாகவே படும். இந்தமுறையும் அப்படித்தான் பட்டது. மூன்று கதைகள், ஒரு பிணத்துடன் காரில் பயணம் என்று பல்ப் ஃபிக்-ஷனின் பல தடங்கள் இருந்தாலும், இதுகுறித்த விமர்சனங்கள் இருதிசைகளிலும் இருந்தாலும், நான் கொடுத்தால் 'one thumb up' மட்டும்தான் கொடுக்கமுடியும். கார்ட்டூன்களின் வன்முறை, தவிர்க்கவேண்டிய வழிகள், நமது கலாச்சாரத்தில்.... என்று தொடர்ந்து எழுதிக்கொண்டிருக்கலாம். யோசிக்கையிலேயே ஏதோ க்ளிஷேக் கடலுக்குள் குதிக்கப்போவதுபோலிருப்பதால், இத்துடன் நிறுத்திக்கொள்கிறேன். மதி தனது வலைப்பதிவில் இதுகுறித்தும் எழுதியிருந்தார். படம் வெளியாகியும் அசட்டையாக இருந்து, தற்செயலாக அதைத் திரும்பப் படித்ததாலும், என் இன்னொரு நண்பனும் தூண்டியதாலும், ரோட்ரிகஸின் சில படங்களைப் பார்த்திருப்பதால், சரி, இதிலாவது டாரன்டினோவின் நிழலிலிருந்து வெளிவந்திருக்கிறாரா என்றும் பார்ப்பதற்காகப் போன படம். ம்ஹூம். நிழல் மிகப் பெரிதாக விழுந்திருக்கிறது என்பதுதான் சங்கடமான உண்மை. படத்திலேயே மிக சுவாரஸ்யமான பாத்திரமான மார்வ் வை விளம்பரங்களில் எங்கும் பார்க்கமுடியவில்லை...

படம் நன்றி:ஆமஸான்

Disgrace

ஐம்பத்திரண்டு வயது, இரண்டு முறை விவாகரத்தான வெள்ளைக்காரப் பேராசிரியர் டேவிட் லூரீ, வெள்ளை ஆட்சியிலிருந்து மண்டேலா தலைமைக்கு மாறிய தென்னாப்பிரிக்காவில் ஒரு தொழில்நுட்பப் பல்கலைக்கழகத்தில் பணிபுரிந்து வருகிறார். ஆட்சி மாற்றத்தின்பின், பேராசிரியராகப் பல்கலைக்கழகத்தில் தொடர்ந்தாலும், முன்னமிருந்த உயிர்ப்பில்லாததுபோல் தோன்றினாலும், பொறுப்பாகவே வகுப்புக்களை நடத்தி வருகிறார். வதங்கிக்கொண்டிருக்கும் இளமையைக்குறித்தா அல்லது சுற்றியுள்ள சூழல்மாற்றம் திணித்த வெறுமையா அல்லது பெரும்பாலான குட்ஸீ புத்தகங்களிலும் வரும் "அவன்"களிலுள்ள உள்ளார்ந்த அகன்ற (detached), அபத்தத்தின் விளிம்பில் நின்று சாவதானித்துக்கொண்டிருக்கும் ஒரு அ-பிரக்ருதியின் சுவாரஸ்யமின்மை என்றோ விளக்கமுடியாத நியதிச்சக்கரத்தின் ஒரு பல்லாகத் தினமும் சுழன்றுகொண்டிருக்கிறார். சொராயா என்னும் விலைமாதுவுடன் பொழுதைக் கழிக்கையில், "சின்ன அறுவைசிகிச்சைதான்: மிருகங்களுக்குத் தினமும் செய்கிறார்கள், சின்ன வருத்தத்தைத்தவிர பெரும்பாலும் அவை நல்லபடியாகவே தொடர்கின்றன. முடிச்சுப் போடுதல், கத்திரித்தல்: வலிநீக்கி மருந்து, நடுங்காத கை, பாடப்புத்தகங்களிலிருந்துகூடச் செய்துவிடலாம். நாற்காலியில் உட்கார்ந்துகொண்டிருக்கும் ஒரு மனிதன் தனதைத் தானே அறுத்துக்கொள்வது: அசிங்கமான காட்சி, ஆனால், ஒருவகையில் பார்க்கையில், அதே மனிதன் தன்னை ஒரு பெண்ணுக்குள் செலுத்திக்கொள்வதைவிட அசிங்கமானதொன்றுமல்ல" என்று தன்னைத்தானே காயடிப்பதைப்பற்றி யோசித்துக்கொள்கிறார். தற்காலிகமாகப் பிடிப்புவைத்திருக்கும் சொராயா, தனது கணவனுடன் வேற்றிடம் போகிறாள். லூரீ தொலைபேசியில் அவளைப் பிடிக்க, குடும்பத்துடனிருக்கும்போது லூரீ அழைத்துவிட்ட அருவருப்பு அவள் குரலில் தெரிய, திரும்பி வருகிறார்.

நகரத் தெருக்களில் போய்க்கொண்டிருக்கும்போது மரூன் நிற குட்டைப்பாவாடை மஞ்சள்நிற மேல்சட்டை என்று நடந்துபோய்க்கொண்டிருக்கும் மெலனி ஐஸாக்ஸ் என்ற தனது மாணவியொருத்தியைச் சந்திக்கிறார். பின் அவரது வீட்டில் அவர்கள் உணவருந்திவிட்டு காஃபியில் சிறிது விஸ்கியை ஊற்றி அருந்திக்கொண்டிருக்கும்போது லூரீ கூறுகிறார்: "இரு. இரவை என்னுடன் கழி"
"ஏன்?"
"அப்படித் தான்"
"ஏன் அப்படித் தான்?"
"ஏனா? ஏனென்றால் ஒரு பெண்ணின் அழகு அவளுக்குமட்டும் உரித்தானதல்ல. உலகுக்கு அவள் கொண்டுவரும் செல்வங்களுள் அதுவுமொன்று. அதைப் பகிர்ந்துகொள்வது அவள் கடமை."
"அதைப் பகிர்ந்துகொள்வதென்றுவிட்டால்?"
"இன்னும் ஆவேசமாகப் பகிர்ந்துகொள்ளவேண்டும்"
அன்றைய இரவு கழிகிறது. அடுத்த சில இரவுகளும் பகல்களும். உன்னுடனே வந்து தங்கிவிடட்டுமா என்கிறாள் மெலனீ ஒரு நாள். சற்றுத் தயக்கத்துடன் சரி என்கிறார் ஒருநாள். அவரது முந்தைய மனைவியின் படம் இருக்கிறதா என்கிறாள் மெலனீ. "படங்களைச் சேகரிப்பதில்லை. பெண்களைச் சேகரிப்பதில்லை" என்கிறார் லூரீ.
"என்னைச் சேகரிக்கவில்லையா நீங்கள்?"
"இல்லை"

அவள் வெளியேறிப்போக, அடுத்த நாள் லூரீயின் அலுவலகத்துக்கு மெலனியின் நண்பன் வருகிறான்.
"ஆகவே, நீங்கள்தான் அந்தப் பேராசிரியர்" என்கிறான். "பேராசிரியர் டேவிட். உன்னைப்பற்றி மெலனீ என்னிடம் சொல்லியிருக்கிறாள்"
"அப்படியா. என்ன சொல்லியிருக்கிறாள்?"
"அவளை நீ செருகிக்கொண்டிருக்கிறாயென".
அவர் நடத்தி, மெலனீ ஆஜராகும் வகுப்பறைகளுக்குள் அவளது நண்பனும் வந்து அமர்ந்துகொள்ளத்தொடங்க, பிறருக்கும் விஷயம் கசிந்திருக்க, வகுப்பறைக்குள் தொடர்ந்து சங்கடமான இறுக்கம் நிலவுகிறது. வகுப்பறைக்கு அவள் வராமல் போக, அவள் எழுதாத பரீட்சைக்கும் மதிப்பெண் போட்டு வைக்கிறார் லூரீ. சற்று நாள் கழித்து கல்லூரிக்குள் நடந்துபோய்க்கொண்டிருக்கும்போது, குள்ளமான, ஒல்லியான, தோள்க்கூனலுடன் சிகரெட் வாசனையுடன் தனது அளவைவிடப் பெரிதான சூட் ஒன்றைப் போட்டுக்கொண்டிருக்கும் மெலனீயின் தந்தையைச் சந்திக்கிறார். "நீங்கள் படித்திருக்கலாம், அது இதுவாக இருக்கலாம், ஆனால் நீங்கள் செய்தது சரியில்லை." தலையைக் குலுக்கிக்கொள்கிறான். "சரியில்லை". பிள்ளைகளை உங்களை நம்பி அனுப்பிவிட்டுப் போனால் இப்படியா என்று சீறுகிறான். பல்கலைக்கழகத்திடம் புகார் பதிக்கப்படுகிறது. பல்கலைக்கழக விசாரணைக் குழு லூரீயை விசாரிக்கிறது. எழுதாத பரீட்சைக்கு மதிப்பெண் போட்டதைக்கூட. எதையும் படித்துக்கூடப் பார்க்காமல், "மெலனீ சொல்லும் அத்தனை குற்றச்சாட்டுக்களையும் ஒத்துக்கொள்கிறேன்" என்கிறார் லூரீ. குழுவினர் திகைக்கின்றனர். எதிர்பார்த்தபடி எதுவும் நடக்கவில்லையே என்று. முதலில் ஒரு மன்னிப்புக் கடிதம், பிறகு தன்னிச்சையான ராஜினாமா என்று நேர்க்கோட்டில் ஒரு வீழ்ச்சி நிகழவேண்டாமோ? குழு உறுப்பினர் ஃபரோடியா ரசூல் கூறுகிறாள்: "ஒப்புக்கொள்வதற்குமுன் படித்துப்பார்ப்பது புத்திசாலித்தனமில்லையா?"
"புத்திசாலித்தனமாக இருப்பதைவிட முக்கியமான விஷயங்கள் வாழ்க்கையில் உள்ளன" என்கிறார் லூரீ.

வெளியே போகையில் பத்திரிகையாளர்கள், இப்போது எப்படி உணர்கிறீர்கள் என்கிறார்கள். "Enriched" என்றுவிட்டுப் போகிறார். "Enriched" என்று மறுநாள் பத்திரிகைகள் வீறிடுகின்றன.

* * *

நாட்டுப்புறத்தில் ஒரு சின்ன நகரத்தில் பண்ணை வீடொன்றில் விவசாயம் பார்த்துக்கொண்டு ஒண்டிக்கட்டையாக வாழ்ந்துகொண்டிருக்கும் தன் லெஸ்பியன் மகள் லூசியுடன் வாழச் செல்கிறார் லூரீ. நாட்டுப்புறம் நகரத்தைவிட வித்தியாசமாக இருக்கிறது. கறுப்பர்களுக்கும் வெள்ளையர்களுக்குமிடையிலான இடைவெளி அதிகத்துக்குச் சுருங்கியிருக்கிறது. லூரீ தூங்கப்போகிறார். இரவின் மத்தியில் ஏகப்பட்ட குலைப்புக்கள் அவரை எழுப்புகின்றன. ஒரு நாய், குறிப்பாக, இயந்திரத்தனமாக இடைவெளியேயின்றிக் குரைத்துக்கொண்டிருக்கிறது; பிற நாய்கள் அவ்வப்போது சேர்ந்துகொள்கின்றன, நிசப்தமாகின்றன, பின்பு தோல்வியை ஒப்புக்கொள்ள மனமின்றி மறுபடியும் சேர்ந்து குரைக்கத் தொடங்குகின்றன.
"ஒவ்வொரு இரவும் அப்படித்தானா?" என்கிறார் லூரீ, தன் மகளிடம்.
"பழக்கமாகிவிடும். மன்னிக்க" என்கிறாள். தலையை உதறிக்கொள்கிறார் லூரீ.

பிராணிகள் நலக் கூட்டமைப்பு ஒன்றை நடத்தும் பெவ் ஷா என்ற தன் கறுப்பினத் தோழியிடம் லூரீயை அழைத்துச்செல்கிறாள் லூசி. அவர்கள் செய்யும் மிருகசேவையைப் பற்றிச் சிலாகித்தவாறே வரும் லூசியிடம், "பாராட்டத்தக்கதுதான். நீ செய்வது, அவள் செய்வது எல்லாம்; ஆனால், மிருகசேவகர்களும் ஒருவகையில் கிறிஸ்துவர்கள் போலத்தானென்று நினைக்கிறேன். அனைவரும் களிப்புடனும் வெள்ளை மனதுடன் இருப்பதைப்பார்த்துச் சற்றுக்காலம் கழித்து சில வெறியாட்டங்களும் கற்பழிப்புக்களும் செய்யலாமென்று அரிப்பு எடுக்கும். அல்லது ஒரு பூனையை எத்தலாம்" என்று குரைக்கிறார்.

அப்போது, நான் வாழ்க்கையில் இன்னும் முக்கியமான விஷயங்கள் ஏதாவது செய்துகொண்டிருக்கவேண்டுமென்று நினைக்கிறாய் நீ. ஓவியங்கள் வரைவது, ரஷ்யமொழி கற்றுக்கொடுப்பது - இந்த மாதிரி. மேம்பட்ட வாழ்க்கை அல்ல அது, ஏனெனில் மேம்பட்ட வாழ்க்கை என்று ஒன்று இல்லை. இங்கிருக்கும் வாழ்க்கை இதுதான். பிராணிகளுடனான வாழ்க்கை. பெவ் இதைத்தான் நிறுவமுயல்கிறாள், அதைத்தான் நானும் தொடரவிரும்புகிறேன். நமது சில மனித சௌகரியங்களை மிருகங்களுடன் பகிர்ந்துகொள்வதை. மற்றொரு பிறப்பின் ஒரு நாயாகவோ பன்றியாகவோ நமக்கடியில் பிறக்க விரும்பவில்லை - என்கிறாள் லூசி. மௌனமாக வீட்டுக்குத் திரும்புகிறார்கள். பிறகு லூரி, பெவ்வுக்கு உதவிப் பணி புரிய ஒத்துக்கொள்கிறார்.

பெவ் லூரீயிடம் கேட்கிறாள், மிருகங்கள் உங்களுக்குப் பிடிக்குமா திரு லூரீ?
"எனக்கு மிருகங்கள் பிடிக்குமாவா? நான் அவற்றை உண்கிறேன், அதனால் அவற்றை நான் விரும்பியாகவேண்டும், சில பாகங்களையாவது" என்கிறார்.

* * *

லூரீ, லூசி இருவரைநோக்கியும் இரண்டு கறுப்பின ஆண்களும் ஒரு சிறுவனும் வருகிறார்கள். அவர்களை லூசியும் அதற்குமுன் பார்த்ததில்லை. "பெட்ரஸ்" என்று தன் உதவியாளனை அழைக்கிறாள் லூசி. அவன் இல்லை. காட்டுக்குள் குடியிருப்பவர்களென்றும், ஒரு விபத்து நடந்துவிட்டதென்றும் கூறி, தொலைபேசி செய்துகொள்ளவேண்டுமென்று உதவி கேட்கின்றனர். லூரி வெளியே நிற்க, லூசி அவர்களை வீட்டுக்குள் அழைக்கிறாள். இருவரும் புகுந்துகொள்ள, கதவு சாத்தப்படுகிறது. "பெட்ரஸ்" என்று உரக்க அழைத்தவாறு லூரீ, வீட்டைச் சுற்றிச் சுற்றி ஓடுகிறார். பின்னங்கதவை உதைத்துத் திறந்து உள்ளே நுழைய, உச்சந்தலையில் அடித்து வீழ்த்தப்பட்டு பாத்ரூமுக்குள் அடைக்கப்படுகிறார். அவரது கார் சாவிகள் பிடுங்கப்படுகின்றன. வீட்டுக்கு வெளியே கூண்டுகளுக்குள் அடைக்கப்பட்டிருக்கும் அத்தனை நாய்களும் சுட்டு வீழ்த்தப்படுகின்றன. பாத்ரூம் கதவு திறக்கப்பட, வெளியே வரும் லூரீ, தரையில் சிந்தியிருக்கும் திரவத்தில் வழுக்கி விழுந்து தலைமுதல் கால்வரை நனைகிறார். தீக்குச்சி கொளுத்தப்பட்டு எறியப்பட்டு, பாத்ரூமுக்குள் மறுபடி உதைத்துப் பூட்டப்படுகிறார். தலையின் பின்புறம் பற்றி எரியத்தொடங்கி முடி பொசுங்கும் வாசம் மூக்கிலேறுகிறது. கழிப்பறைத் தொட்டிமுன் தொங்கி நின்றுகொண்டு தண்ணீரை வாரி வாரி ஊற்றி பொசுங்கும் தலையின் தீயை அணைக்கிறார். தலையின் மேல்பக்கம் முழுவதும் எரிந்துபோய் மெதுமெதுப்பாக இருக்கிறது.

"லூசி, இருக்கிறாயா அங்கே" என்று கூவுகிறார். இருவருக்கிடையிலும் நசுங்கித் திமிறும் லூசியின் பிம்பம் அவர்முன் கடந்துபோகிறது. நெளித்துக்கொண்டு அந்தப் பிம்பத்தைத் துடைத்தெறிய முயல்கிறார். லூசி வெளியே இருக்கிறாள். வீடு அடித்து நொறுக்கப்பட்டிருக்கிறது. தொலைபேசி உட்பட. மிச்சமிருக்கும் காரின் டயர்கள் துளைத்தெறியப்பட்டிருக்கின்றன. அருகிலிருக்கும் ஜெர்மானிய வயோதிகன் எட்டிங்கர் வருகிறான் உதவிக்கு. "இதனால்தான் எனது பெரட்டா இல்லாமல் எங்கும் போவதில்லை" என்று துப்பாக்கியைத் தொட்டுக்காட்டுகிறான் எட்டிங்கர். லூசி, இருவரையும் மருத்துவமனைக்கு அழைத்துச்செல்லக் கேட்டுக்கொள்கிறாள். போகும் வழியில், "போலீஸிடம், உனக்கு நேர்ந்ததை நீ சொல், எனக்கு நேர்ந்ததை நான் சொல்லிக்கொள்கிறேன்" என்கிறாள். போலீஸிடம் திருட்டு குறித்துச் சொல்லிவிட்டு, மறுபடியும் பண்ணைக்கே போகலாம் என்கிறாள். வீட்டிற்கு வந்ததும் லூரீயும் லூசியும் பேசிக்கொள்கிறார்கள். லூசி சொல்கிறாள்: "நான் ஏன் ஒரு குறிப்பிட்ட குற்றச்சாட்டை போலீஸிடம் வைக்கவில்லை என்று தெரிந்துகொள்ள உனக்கு இஷ்டம். என்னைப் பொறுத்தவரையில், எனக்கு நிகழ்ந்தது ஒரு மிகத் தனிப்பட்ட விஷயம். வேறொரு காலத்தில், வேறொரு இடத்தில் இது பொது விஷயமாக இருக்கலாம். ஆனால், இந்த இடத்தில், இந்த நேரத்தில், அப்படி இல்லை. அது என்னுடைய விஷயம் மட்டுமே"
"இந்த இடம் எனில்?"
"இந்த இடம் எனில் தென்னாப்பிரிக்கா"
மேலும் சிறிது நேரம் விவாதித்தபின்பு லூரீ, "அப்படியானால் என்ன? ஏதாவது தனிப்பட்ட பிராயச்சித்தமா? தற்காலத்தில் வேதனைக்குட்படுத்திக்கொள்வதன்மூலம் கடந்தகாலத்தின் குற்றங்களுக்குப் பிராயச்சித்தம் செய்யலாமெனப் பார்க்கிறாயா?"
"இல்லை. என்னைத் தப்பாகவே புரிந்துகொள்கிறாய். குற்றவுணர்ச்சியும் பிராயச்சித்தமும் குணரூபமானவை. குணரூபங்கள்வழி நான் நடப்பதில்லை. அதை நீ உணரமுயலும்வரை, என்னால் உனக்கு விளக்கமுடியாது" என்கிறாள் லூசி.

* * *

பண்ணை வீட்டைவிட்டு வெளியேறுமாறு லூசியைக் கேட்டுக்கொள்கிறார் லூரீ. ஒப்புக்கொள்ளமாட்டேனென்கிறாள். கற்பழிக்கப்பட்டபோது அவர்களிடம் வெறுப்பை மட்டுமே உணர்ந்தேன் என்கிறாள் லூசி, பின்னொரு தருணத்தில்: "வெறுப்பு... டேவிட், ஆண்களையும் உடலுறவையும் யோசிக்கும்போது எதுவும் என்னை ஆச்சரியப்படுத்துவதில்லை. நீ ஒரு ஆண், உனக்குத் தெரிந்திருக்கவேண்டும். ஏதோ வேற்றுமனுஷியுடன் உடலுறவு கொள்ளும்போது - அவளை மடக்கும்போது, உனக்கடியில் வீழ்த்தும்போது, உன் பாரமனைத்தையும் அவள்மேல் கிடத்தும்போது - அதுவும் ஓரளவு கொலை மாதிரியே இல்லை? ஒரு கத்தியைச் சொருகுதல்; பின்பு உருவியெடுத்தல், ரத்தக் குளத்தில் உடலை மட்டும் விட்டுவிட்டு - கொலைபோலத் தோன்றுவதில்லை அது? கொலைசெய்து தப்பிப்பதுபோல் தோன்றுவதில்லை?"

தன்னைத்தானே குத்தி ரணமாக்கிக்கொள்வதென்று லூரீக்குத் தோன்றுவதை லூசி அதற்குமேல் விளக்கவோ, நியாயப்படுத்தவோ முயற்சிப்பதில்லை. தொடர்ந்து பெவ் ஷாவின் மிருகசேவைச்சாலைக்குச் சென்று, வேதனையில் வாடும் நாய்களை கருணைக்கொலை செய்ய உதவுகிறார் லூரீ. கட்டையாக, குட்டையாக, கறுப்பாக இருக்கும் அவளுடனும் உறவுகொள்கிறார். சம்பவங்கள் கல்லின்மேல் நீர்த்துளிகள்போல் உருண்டு ஓடுகின்றன. பத்தொன்பதாம் அத்தியாயத்தில், மெலனீயின் தகப்பனாரை மறுபடித் தேடிச்செல்கிறார் லூரீ. இந்த அத்தியாயத்தை விவரிப்பது அதன் இறுக்கத்தைக் குலைத்துவிடுமென்பதால் அப்படியே விடுகிறேன். தன் மகள் கற்பழிக்கப்பட்டபின், தான் 'சீரழித்த' பெண்ணின் தகப்பனிடம் போவது, இறுதியில் 'மன்னிப்பு' என்னும் வார்த்தையை உபயோகப்படுத்துவது என்று இருக்கும் இந்த அத்தியாயம், பெரும்பாலும் பாவமன்னிப்பு என்ற ரீதியில் இல்லாமல், பாவமன்னிப்பை இன்னும் இழிவுபடுத்திச் சாக்கடையில் தள்ளுவது போலவே இருக்கிறது. சாக்கடைக்குள் விழுந்தபின் மேலும் சாக்கடைக்கழிசல்கள் கொட்டப்படுவதுபோல, மெலனீயின் தந்தை "கடவுள் என்ற பதத்தை உபயோகிக்கட்டுமா" எனக் கேட்டு ஒரு பிரசங்கம் நிகழ்த்துகிறான்/ர் (He என்பதை அவன் என்று மொழிபெயர்ப்பதா அவர் என்று மொழிபெயர்ப்பதா என்று குழப்பம். அவன் அவர் என்பதிலுள்ள வெளிப்படை Heயில் இல்லாததாலேயே இம்மாதிரி எழுத்துக்களிலும், பழைய இருத்தலியல் எழுத்துக்களிலும் ஆங்கிலத்தில்/ஆங்கில மொழிபெயர்ப்பில் படிக்கும்போது உணரமுடியும் உள்ளார்ந்த வெறுமையைத் தமிழுக்குக் கடத்தமுடியாமற்போகிறது. மரியாதையற்ற ஒரு ஜனரஞ்சகப் பதம் கண்டுபிடிக்கப்பட்டுப் புழக்கத்தில் வரும்வரை இதுமாதிரியான எழுத்துக்களை மொழிபெயர்க்கும்போது அவன்/அவரிலேயே தடுக்கி விழுந்து பாதிப் பற்களைப் பெயர்த்துக்கொள்ளவேண்டியதிருக்குமென்று நினைக்கிறேன். இந்தப் பதிவில் லூரீயை மற்றும் "அவர்" என்பது வேண்டுமென்றே செய்யப்பட்டது. அதிலும் ஒரு உள்ளர்த்தத்தைப் பார்க்கமுடியும்படி ;-) மெலனீயின் தகப்பன், 'அவன்' ஆகவே நின்றுபோவது, புத்தகத்தின் உரைநடையுடன் பார்க்கும்போது சரியாகவே இருக்கும், ஆனால் அதில் political correctness இருக்கிறதா, என்றால் கிடையாது).

* * *

லூசி கர்ப்பமடைகிறாள். அந்தக் கர்ப்பத்தைத் தொடர்ந்து சுமக்கப்போகிறேன் என்கிறாள். அவளைப்பொறுத்தவரையில், நிகழ்ந்த கற்பழிப்பு, கிட்டத்தட்ட வட்டி வசூலித்த மாதிரி. "I am marked" என்கிறாள். எனக்காக அவர்கள் மறுபடி வருவார்கள் என்கிறாள். வராவிட்டாலும், கற்பழித்த மூவரில் ஒரு சிறுவன், லூசியின் உதவியாளன் பெட்ரஸ் வீட்டிலேயே வந்து தங்குகிறான். பெட்ரஸ், அவனைச் சொந்தக்காரன் என்கிறான். இறுதியில், பெட்ரஸ் ஒரு தீர்மானத்தைச் சொல்கிறான். கறுப்பினப் பெட்ரஸ், லூசியைத் தனது மூன்றாவது மனைவியாக ஏற்றுக்கொள்வதான அபிப்ராயத்தை முன்வைக்கிறான். அவனுக்குத் தனது பண்ணை மேல்தான் கண் எனும் லூசி, அதற்கு ஒத்துக்கொள்கிறாள். அந்தத் 'திருமணம்' அவளுக்கு ஒரு அரண் போல இருக்கும், என்பதை இறுதியில், ANCயினால் 'இனவெறி வாதம்' என்று குற்றம்சாட்டப்பட்ட பின்வரும் உரையாடல்களில் (பக்கம் 205) பேசிக்கொள்கிறார்கள். லூசியைப்பற்றிக் கூறுகையில்
"எவ்வளவு அவமானகரமானது" என்கிறார் லூரீ "எவ்வளவு உயர்ந்த நம்பிக்கைகள், இப்படித்தான் முடியவேண்டுமா"
"ஒத்துக்கொள்கிறேன், அவமானகரமானதுதான். ஆனால், முதலிலிருந்து தொடங்குவதில் ஒரு நல்லதும் இருக்கக்கூடும். ஒருவேளை அதைத்தான் நாம் ஒத்துக்கொள்ளக் கற்றுக்கொள்ளவேண்டும். முதலிலிருந்து தொடங்குவது. ஒன்றுமில்லாததிலிருந்து. ஒன்றுமேயில்லாததிலிருந்து. ஆயுதங்களின்றி, சொத்தின்றி, உரிமைகளின்றி, மரியாதையின்றி"
"ஒரு நாயைப் போல"
"ஆம், ஒரு நாயைப் போல"

* * *

ஒரு வெள்ளைக்காரனும் அவனது bleeding heart மகளும் செயற்கையாக முன்வைக்கும் 'தியாகக் கீற்றுக்களுக்குள்'ளும், குட்ஸீக்குள்ளும் ஒளிந்திருப்பது "ஆப்பிரிக்கர்கள் வன்முறையால் வெள்ளையர்களை நசுக்குகிறார்கள்" என்ற அடிப்படைவாத வெள்ளை இனவெறி என்றும் விமர்சனங்கள் இருக்கின்றன. நோபல் பரிசு 1999ல் குட்ஸீக்கு வழங்கப்பட்டபோதுகூட தாபோ பெகி தலைமையிலான ANC அரசு அதை உற்சாகமாக வரவேற்கவில்லை என்றும், "நோபல் பரிசு, வெள்ளையர்களின் கலையுணரும் தன்மையை அளவுகோலாகக் கொண்டு அளிக்கப்படுவதால் அதற்குத் தரப்படும் மரியாதை அர்த்தமற்றது" என்ற ரீதியிலும் விமர்சனங்கள் இருந்தன. நோபல் பரிசு கிடைத்த காலகட்டத்தில் குட்ஸீ ஆஸ்திரேலியாவிற்குக் குடிபெயர்ந்துவிட்டார். பேட்டிகளே பெரும்பாலும் அளித்திராத, வெகு தனிப்பட்ட வாழ்க்கையை வாழ்ந்த குட்ஸீயும் பேராசிரியராக வேலைபார்த்தவர் என்பதால், லூரீயே குட்ஸீதான் எனப்படும் விமர்சனங்களும் தவிர்க்கமுடியாமல் இருக்கின்றன. சமீபத்தில் இதைத் திரும்பப் படித்ததால் கோர்வையாக எழுதமுடிந்தது, Waiting for the barbarians, Life and times of Michael K போன்றவற்றையும் திரும்பப் படித்து இதனுடனான கோர்வையாக எழுதினால் நல்லபடியாக இருக்குமென்று நினைப்பதுண்டு - தினமும் ஒருமணிநேரம் படிப்பது நன்றாகவே இருந்தாலும், அங்கங்கே குறித்து வைத்ததை வைத்து இந்தமாதிரி கோனார் நோட்ஸ் பதிப்பிப்பதற்குத் தட்டச்சுவதுதான் மகா கடியாக இருக்கிறது. நான் வாசித்த சில படைப்புக்களையும் கட்டுரைகளையும் வைத்து குட்ஸீயிடம் தென்படுவது conservatism என்பதைவிட, ஒரு placid narration என்ற ரீதியில்தான் இருக்கிறது. இந்தமாதிரியான உணர்ச்சிகளை வெளிப்படுத்தாத இறுக்கமான எழுத்துக்களைப் படிக்கும்போதெல்லாம், இந்த வெற்று எளிமை எத்தனை கட்டங்களில் நம்மை முட்டாளாக்குகிறதோ என்ற ஐயம் ஏற்படுத்தும் ஈகோ அரிப்பு தவிர்க்க இயலாதது. என் பார்வை வேறாக இருக்கலாம். சிலசமயம் "பாத்திர வார்ப்பு சரியாகத் திரண்டு வரவில்லை" என்ற ரீதியிலான குட்ஸீயின் சில ஈய விமர்சனங்களையும் படித்து வந்திருப்பதால், ஒரு அபிப்ராயம் உருவாக்குவதைவிட, புத்தகத்தைச் சுருக்கமாக அறிமுகமாவது செய்யலாம் என்ற நோக்கத்திலேயே இந்தப் பதிவு. முன்பு வெங்கட்டின் பதிவு ஒன்றின் பின்னூட்டத்திலும் இதைக் குறிப்பிட்டிருந்தேன். ருஷ்டீயின் Moor's Last Sigh புத்தகத்தைப்பற்றிய கட்டுரையொன்றில் குட்ஸீ, "பால் தாக்கரே போன்ற கோமாளிகளைத் தவளை அரசன் என்று, Raman Fielding" என்று நக்கலடித்திருப்பதும், பம்பாய் அரசியல் நிலவரம் பற்றியும் படிக்கும் மேற்கத்திய வாசகன் அதில் எவ்வளவு தூரம் ஆழமுடியும் என்று தெரியவில்லை" என்றிருப்பார். வெளிநாட்டுப் படைப்புக்கள் பெரும்பாலானவற்றுக்கு அதே நிலைமைதான் எனினும், ருஷ்டீ அதில் Madhuri Dickshit என்று மாதுரி தீட்சித்தை நக்கலடித்திருப்பார் - வெளியாட்களுக்கு மாதிரி தீட்சித் என்ன முக்கியம் எனினும், அனைத்தும் கலாச்சாரமே. ருஷ்டீயிடம் மிகத் திறமையாக வெளிப்படும் palimpsesting போன்ற பல்வேறு அடுக்குக் கதைகள் மீது குட்ஸீக்கு அவ்வளவு நல்ல அபிப்ராயம் இருப்பதாக நான் படித்தவரையில் தெரியவில்லை. "நல்ல அபிப்ராயம்" என்பது எனது சோம்பலில்/தூக்கத்தில் வரும் வார்த்தைகள் - வேறு உபயோகித்துக்கொள்ளவும். ஒன்றிரண்டு பேராவது இப் புத்தகத்தைப் படித்துப்பார்த்தால் ஏதோ எழுதியதற்குப் பிரயோஜனமிருக்கிறதென்று நினைத்துக்கொள்ளலாம். முடிந்தமட்டும் சொந்த அபிப்ராயங்களைத் தவிர்க்க முயன்றிருக்கிறேன். அதுதாண்டியும் ஏதாவது துருத்திக்கொண்டிருந்தால் கண்டுகொள்ளாதீர்கள், Goodnight!!

Disgrace - J.M.Coetzee, Penguin Books 1999, 220 பக்கங்கள்.
படங்கள் நன்றி: நோபல், Topwritercorner

ஒரு கதை, ஒரு யோசனை...

திண்ணையில் முதல் பரிசு பெற்ற அறிவியல் புனைகதை: சேவியரின் ஏலி ஏலி லாமா சபக்தானி. காலப் பயணம் என்ற விஷயத்தை எடுத்துக்கொண்டு, அதைக் கிறிஸ்துவின் கடைசி நாளுடன் இணைத்து எழுதப்பட்ட கதை. மிகவும் சுவாரஸ்யமாக இருந்தது - வாய்ப்பிருப்பின் கட்டாயம் படித்துப் பார்க்கவும். கதையை இன்னும் எத்தனைபேர் படித்திருப்பீர்கள் என்று தெரியாததால், இங்கே முழுதாக விவரிப்பதைத் தவிர்க்கிறேன்.

சற்று நாள் முன்பு, ஒரு பதிவில் பார்த்த திருக்குறளின் 134வது அதிகாரம் என்ற மின்னஞ்சல் நகைச்சுவையைப் பார்த்ததும், ஏன் இதைக்கூட ஒரு சீரியஸான கதையாக யாராவது எழுதினால் நன்றாயிருக்குமே என்றுதான் அப்போது தோன்றியது. கற்பனையாக ஒரு அதிகாரம், பத்து குறள்கள், அந்தப் பத்துக் குறள்களால் இதுவரையிலான திருக்குறள் மீதான அனைத்து விமர்சனங்களும் தலைகீழாகப் புரட்டிப் போடப்படுகின்றன/மாறுபடுகின்றன என்ற ரீதியில். தோன்றினால் யாராவது எழுதுங்கள்... சுவாரஸ்யமாக இருக்கும்!!